Nazwisko powstało w drugiej połowie XIV wieku. W krajach słowiańskich przy tworzeniu nazwisk używano wielu przyrostków.

Najpopularniejszy przyrostek -IĆ oznacza mały i młody, a przyrostek -VIĆ wskazuje, że jest on „potomkiem…”.

Większość serbskich nazwisk można rozpoznać po przyrostku -ić.

Przyrostek -ić to słowiańskie zdrobnienie, którego główną rolą jest tworzenie patronów i matron.

Szacuje się, że około dwie trzecie serbskich nazwisk kończy się na -ić lub -vić.

Różnice w nazwiskach między Serbami z Serbii a Serbami z innych regionów polegają głównie na tym, że jedno zostało nadane przez władze serbskie, zgodnie z tradycją narodową, a drugie przez władze zagraniczne.

Duża liczba rodzin serbskich nosi te same nazwiska, chociaż nie są one ze sobą w żaden sposób spokrewnione.

Baza nazwiska może być inna. Najczęściej jest to imię osobiste przodka danej rodziny.

W większości przypadków jest to imię ojca, dziadka lub innego męskiego przodka w bezpośredniej linii pokrewieństwa.

Boczna linia pokrewieństwa występuje tylko w wyjątkowych przypadkach.

Istnieją również nazwiska pochodzące od imienia żeńskiego przodka. „Założyciel nazwiska” nie zawsze musi być krewnym.

Czasami mogą to być także inne osoby (adoptor, opiekun, dobroczyńca itp.). Mogą też wynikać z uderzającej cechy jednego z przodków, w zależności od miejsca zamieszkania rodziny lub miejsca, z którego się przeprowadziła – wyjaśnia Trifun Pavlović w artykule „Serbski tić ma przydomek ić” – podaje Trifun Pavlović.

Śledź nas na naszym I strona I konto.