Motywacja do nauki kształtowana jest poprzez tworzenie w przestrzeni warunków do poznawania otaczającego nas świata.

Ogólnie rzecz biorąc, chęć studiowania, rozumienia świata i pójścia do przodu jest integralną częścią człowieka. A tak naprawdę zapewnienie motywacji będzie po prostu zapewnieniem przestrzeni i warunków, w których dziecko będzie zainteresowane nauką, coraz większym próbowaniem nowych rzeczy.

Już od najmłodszych lat należy pokazywać dziecku różnorodność otaczającego go świata, różnorodność zajęć i kreatywność.

Dzieci są ciekawe, ich umysły są z natury dociekliwe i jeśli od samego początku zapewni się jedzenie, aby zaspokoić ciekawość umysłu, to można powiedzieć, że dziecko zasmakuje tego.

Oczywiście na tej ścieżce ważne jest monitorowanie skłonności dziecka do czegoś, jego osobistych zainteresowań i pasji, aby nie wywierać presji i nie narzucać swojego zdania, nie próbować realizować jego dziecięcych marzeń. Na tej ścieżce ważne jest bycie przewodnikiem i pomocnikiem, tyłkiem.

Słowami wszystko wygląda prosto, ale proces ten jest złożony, nieprzewidywalny, ale fascynujący.

Wybierając metody wspierające motywację dzieci do nauki, należy wziąć pod uwagę, w jakiej grupie wiekowej aktualnie znajduje się dziecko.

Małe dzieci zwykle działają pod wpływem wewnętrznej motywacji. Obejmuje wewnętrzne zainteresowanie, ciekawość, dociekliwość. To idealna opcja motywacyjna. A dzieciom w tej grupie wiekowej zaleca się nie przeszkadzać dziecku i podążać za jego zainteresowaniami, wspierać i zachęcać go w każdy możliwy sposób.

W wieku szkolnym w grę wchodzi motywacja zewnętrzna, mogą tu zadziałać emocje, chęć pełnienia określonej roli w klasie, bycia zauważonym, poczucia się znaczącym, podążania za autorytetami.

W tej grupie wiekowej najważniejsze jest, aby nie popełniać błędów za rodziców. Nie narzucaj swojego zdania, nie wywieraj presji i nie skupiaj się na niskich ocenach. Wręcz przeciwnie, trzeba pokazać dziecku, że oceny nie są najważniejsze i nie równają się z prawdziwą wiedzą.

Bardzo ważna jest rola nauczyciela, jego bystrość, charyzma i kwalifikacje. Kontakt między nauczycielem a uczniem jest ważny. Jeśli nauczyciel sam jest pasjonatem swojego przedmiotu, będzie w stanie zainteresować dziecko i sprawić, że pokocha ten przedmiot.

Podsumowując wszystkie powyższe, możemy wyróżnić główne metody motywacji:

• osobiste zainteresowanie, ciekawość;
• zachęta, publiczne uznanie;
• dobór wykwalifikowanych nauczycieli;
• wsparcie dla wszelkich przedsięwzięć i brak kar i pozbawienia wolności za słabe wyniki;
• osobisty przykład rodziców;
• środowisko, przykłady w środowisku;
• uczy odpowiedzialności i samodzielności.

Na szczególną uwagę zasługuje osobisty przykład rodziców. To bardzo silna motywacja, która nie wymaga manipulacji z dzieckiem, frustracji związanej z wyborem metody i wpływu na motywację.

Chęć uczenia się, doświadczania nowych rzeczy, osiągania celów, dążenia do rezultatów jest po prostu wbudowywana w dziecko przez całe jego życie. Dzieci biorą wszystko od swoich rodziców jako podstawę, na którą nakładają się osobiste doświadczenia.

A jeśli sami rodzice prowadzą aktywny tryb życia i pracują nad swoją motywacją, ich dzieci mogą w ogóle nie potrzebować wybierać żadnych metod motywacyjnych.