Miód to naturalny słodzik, który ma wiele właściwości zdrowotnych. Pochodzi z nektaru roślin, który pszczoły zbierają i zamieniają jako pokarm w gęsty płyn, który ostatecznie przechowuje w plastrach.

Jest dobrym źródłem witamin, minerałów i przeciwutleniaczy i może pomóc poprawić zdrowie układu odpornościowego, trawiennego i serca. Są jednak pewne grupy osób, które powinny unikać jego spożywania.

Kto nie powinien jeść miodu?

• Dzieci poniżej 12 miesięcy
• Osoby z alergią na miód
• Osoby chore na cukrzycę
• Osoby z dną moczanową

Dzieci poniżej 12 miesięcy

Niemowlęta nie powinny spożywać miodu, ponieważ ich układ odpornościowy może nie być gotowy do walki z bakteriami wywołującymi zatrucie jadem kiełbasianym – wyniszczającą chorobę. CDC twierdzi, że miód jest bezpieczny dla każdego, kto ukończył 1 rok życia.

Jednakże mikrobiom niemowlęcia wciąż się rozwija i nie jest w stanie chronić organizmu przed szkodliwymi bakteriami, takimi jak Clostridium botulinum. Bakteria ta wytwarza toksynę, która może powodować paraliż mięśni, w tym mięśni oddechowych.

Objawy zatrucia jadem kiełbasianym u niemowląt mogą pojawić się w ciągu 12–36 godzin od spożycia miodu i zazwyczaj są następujące:

• słabe mięśnie
• trudności z połykaniem
• rozmazany obraz
• trudności w oddychaniu
• W ciężkich przypadkach zatrucie jadem kiełbasianym u niemowląt może spowodować śmierć

Najlepszą metodą ochrony dzieci przed zatruciem jadem kiełbasianym jest unikanie podawania im miodu do ukończenia przez nie co najmniej 12 miesięcy. Jeśli Twoje dziecko przypadkowo spożyło miód, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.

Osoby z alergią na miód

Osoby uczulone na miód nie powinny go spożywać, gdyż może wywołać ciężką reakcję alergiczną. Objawy reakcji alergicznej na miód mogą obejmować:

• wysypka na skórze
• swędzący
• obrzęk
• trudności w oddychaniu
• ucisk w klatce piersiowej
• zawroty głowy
• mdleć
• W ciężkich przypadkach reakcja alergiczna na miód może zagrażać życiu

Miód zawiera białka, które mogą powodować reakcję alergiczną u osób uczulonych na użądlenia pszczół lub pyłki. Białka te są podobne do białek występujących w użądleniach pszczół i pyłku.

Osoby uczulone na miód powinny zachować ostrożność w przypadku produktów mogących zawierać miód, takich jak ciasteczka, sosy i słodycze.

Jeśli masz alergię na miód, ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem, aby opracować plan awaryjny. Plan ten powinien zawierać informacje o objawach reakcji alergicznej i sposobie leczenia.

Osoby chore na cukrzycę

Miód to naturalny słodzik zawierający węglowodany, w tym cukry proste, takie jak fruktoza i glukoza. Cukry te mogą podnosić poziom cukru we krwi, co może być szkodliwe dla osób chorych na cukrzycę.

Osoby chore na cukrzycę muszą uważnie monitorować spożycie cukru w ​​diecie. Miód może stanowić część zdrowej diety osób chorych na cukrzycę, należy jednak spożywać go z umiarem.

Jeśli chorujesz na cukrzycę i rozważasz dodanie miodu do swojej diety, ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem. Twój lekarz może pomóc Ci opracować bezpieczny i zdrowy plan odżywiania. Ważne jest również, aby znać poziom cukru we krwi przed i po spożyciu miodu. Jeśli zauważysz, że po spożyciu miodu znacząco wzrasta poziom cukru we krwi, najlepiej go unikać.

Osoby z dną moczanową

Osoby cierpiące na dnę moczanową nie powinny spożywać zbyt dużej ilości miodu, ponieważ może on zwiększać poziom kwasu moczowego we krwi. Kwas moczowy jest produktem odpadowym wytwarzanym przez organizm podczas rozkładu białek. U osób cierpiących na dnę moczanową może wzrosnąć poziom kwasu moczowego we krwi, co może prowadzić do stanu zapalnego i bólu stawów.

Miód jest dobrym źródłem fruktozy – rodzaju cukru prostego, który może podnosić poziom kwasu moczowego we krwi. Badanie opublikowane w czasopiśmie „Nutrition and Metabolism” wykazało, że spożywanie miodu zwiększa poziom kwasu moczowego we krwi u osób cierpiących na dnę moczanową.

Jeśli cierpisz na dnę moczanową, ważne jest, aby zwracać uwagę na spożycie pokarmów, które mogą zwiększać poziom kwasu moczowego we krwi.

Co miód robi z Twoim organizmem?

Kelly Morrow, dietetyk i pracownik kliniczny w Osher Center for Integrative Medicine na Uniwersytecie Waszyngtońskim, wyjaśnia wszystko, co musisz wiedzieć o miodzie, jednym z „cudów natury”.

Oprócz wyjątkowego smaku miód ma wiele zalet zdrowotnych. Badania wykazały, że miód może pomóc złagodzić ból gardła. Dodatkowo Morrow wyjaśnia, że ​​jeśli miód pochodzi lokalnie, może pomóc w zmniejszeniu alergii. „Miód zawiera pyłek, którego regularne przyjmowanie może pomóc wytrenować układ odpornościowy, aby go tolerował” – mówi Morrow. Według eksperta miód ma również działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne oraz zawiera śladowe ilości witaminy B i minerałów.

Jakie są zalety miodu?

Mayo Clinic (amerykańskie akademickie centrum medyczne non-profit) wymienia zalety miodu:

• Przeciwutleniacze w miodzie mogą być powiązane z zmniejszone ryzyko chorób układu krążenia.
• Dowody wskazują, że miód może pomóc ulga w chorobach przewodu żołądkowo-jelitowegotakie jak biegunka związana z zapaleniem żołądka i jelit.
• Może poprawić pracę mózgu. Badania pokazują, że miód może mieć działanie przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe, przyczyniając się do: walka ze stresem. Niektóre badania sugerują nawet, że miód pomaga zapobieganie problemom z pamięcią.
• Udowodniono, że miejscowy miód jest produktem leczniczym wspomaga gojenie się ranszczególnie oparzenia.

Cukier czy miód: co jest zdrowsze?

Zarówno miód, jak i cukier to substancje słodzące składające się głównie z cukrów, takich jak fruktoza i glukoza. Miód zawiera także niewielkie ilości białka, witamin i minerałów.

Morrow mówi: „Pod względem zawartości cukru miód i cukier są bardzo zbliżone. Chociaż istnieją badania, które pokazują, że może mieć on mniejszy wpływ na poziom cukru we krwi niż cukier stołowy, osoby ze stanem przedcukrzycowym, cukrzycą lub niestabilnym poziomem cukru we krwi powinny stosować go ostrożnie, a także upewnić się, że równoważą go pewną ilością białka i tłuszczu. Na przykład orzechy włoskie prażone z miodem.

Jaka jest różnica między cukrem a miodem?

• Zawartość cukru: Miód i cukier zawierają mniej więcej taką samą ilość cukru, około 64 kalorii na łyżkę stołową.
• Indeks glikemiczny: Indeks glikemiczny to miara tego, jak szybko dany pokarm podnosi poziom cukru we krwi. Miód ma niższy indeks glikemiczny niż cukier, co oznacza, że ​​może mieć mniejszy wpływ na poziom cukru we krwi.
• Składniki odżywcze: Miód zawiera niewielkie ilości białek, witamin i minerałów, natomiast cukier stołowy nie zawiera żadnych składników odżywczych.

Jak wspomniał Morrow, zawartość cukru w ​​​​miodzie jest porównywalna z zawartością cukru, co może stanowić problem, jeśli masz cukrzycę. Oznacza to również, że tylko małe porcje miodu są bogate w kalorie. Na przykład jedna łyżka miodu zawiera 64 kalorie, a ta liczba może się kumulować, jeśli jest spożywana w dużych ilościach.

Dlatego osoby chore na cukrzycę lub inne problemy zdrowotne wpływające na poziom cukru we krwi powinny unikać miodu.

Może zaoferować wiele

Miód to pożywny pokarm, który może zapewnić wiele korzyści zdrowotnych. Warto jednak spożywać je z umiarem i ostrożnością.

enikos.gr