Spontaniczne wchłanianie przepuklina dyskuPo raz pierwszy odnotowano w 1984 r. bez interwencji chirurgicznej. To ważne odkrycie stało się bodźcem do dalszych badań, w których porównywano zmiany zachodzące na przestrzeni kilku miesięcy za pomocą badań obrazowych. W związku z tym duża liczba specjalistów kierowana jest na leczenie zachowawcze, co zapewni znacznie skuteczniejsze alternatywy w nadchodzących dziesięcioleciach.
Dzięki krążkom międzykręgowym, których uszkodzenie powoduje przepuklinę dysku, kręgosłup porusza się płynnie, a ich działanie stanowi swego rodzaju amortyzator.
Tarcze te stanowią wyjątkowo solidną konstrukcję. Potwierdza to ładować instalacje z krążkami międzykręgowymi pobranymi ze zwłok. Dyski utrzymują fizjologiczną temperaturę ciała i są stale nawodnione. W ten sposób naśladuje sposób, w jaki funkcjonowałyby w organizmie, ale wyjęty w środowisku in vitro. Na dyski wywierany jest nacisk, który imituje zginanie i skręcanie w różnych kierunkach, bez odpoczynku, przy czym około 20 000 zmian położenia prowadzi do uszkodzenia dysku.
Tego typu uszkodzenia w realnej sytuacji występują przy znacznie większej liczbie powtórzeń, gdyż po fizjologicznych ruchach jakie wykonujemy w kręgosłupie następują odpoczynki, które tutaj celowo pomijamy.
Przepukliny dysku w dużej mierze przebiegają całkowicie bezobjawowo, a u osób powyżej 60. roku życia występują w 100% przypadków, z nielicznymi wyjątkami.
Samodzielne odzyskiwanie przepuklina dysku może wynikać z kilku mechanizmów – cofnięcia występu; stopniowe odwodnienie i skurcz przepukliny jądra miażdżystego, co z kolei prowadzi do cofnięcia się wypustek do pierścienia włóknistego. Inną możliwością jest przedostanie się fragmentów przepukliny do przestrzeni nadtwardówkowej, wywołując reakcję autoimmunologiczną, obejmującą naciek komórek zapalnych i neowaskularyzację.
Przyjmowanie doustnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub sterydy dordzenioweco prowadzi do resorpcji i zmniejszenia miejscowego obrzęku zapalnego. Ale jednocześnie wczesna odpowiedź zapalna jest kluczem do rekrutacji komórek odpornościowych istotnych dla wchłaniania zwrotnego. Dlatego długotrwałe stosowanie tych grup leków może w dłuższej perspektywie uniemożliwić powrót do zdrowia.
Spontaniczny przepuklina następuje średnio w ciągu 6–8 miesięcy. Nie wyklucza to, że proces ten nastąpi nawet w ciągu 2 miesięcy. Jeśli więc objawy nie wymagają pilnej interwencji chirurgicznej, a leczenie zachowawcze łagodzi zespół bólowy, to odczekanie kilku miesięcy umożliwi w dużym odsetku przypadków pełny powrót do zdrowia.
Ale terapia zachowawcza nie ogranicza się do leczniczy terapia. Nie bez znaczenia jest także szereg metod rehabilitacyjnych i fizykalnych, które w znaczącym stopniu przyczyniają się do złagodzenia objawów.
Aby poprawić przewodnictwo nerwowe, ważne jest przyjmowanie kwasów tłuszczowych omega-3 i witaminy B12, a także witaminy B9, ponieważ wspomagają one funkcję osłonki mielinowej. Samo leczenie bólu nie wystarczy, należy zadbać o funkcje nerwów, co wymaga wykorzystania składników odżywczych.
Dekompresja struktur odbywa się poprzez zajmowanie określonych pozycji do odpoczynku, snu lub przygotowania do ćwiczeń – w ten sposób poprawia się również odżywienie dotkniętych struktur. Ćwiczenia odgrywają rolę w mobilizowaniu siły i masy mięśni, aby zapobiec podobnym epizodom w przyszłości.
Ważne są również techniki pasywne, które pomagają modulować zespół bólowy. Terapia Bowena pozwala na rozluźnienie struktur układu mięśniowo-szkieletowego, co również powoduje poprawę zespół bólowy.
Epidemiologia chorób niezakaźnych pokazuje, że przyczyną choroby nie jest nieprawidłowy ruch. Ważna jest także dziedziczność, podobnie jak palenie – ponieważ u palaczy aktywne i funkcjonalne komórki w krążkach są dwukrotnie mniejsze. Niektóre choroby, takie jak cukrzyca, również mają wpływ na skutek upośledzenia dopływu krwi.
Przetrenowanie, bez odpoczynku pomiędzy obciążeniami, zwiększa możliwość wystąpienia przepukliny dysku, a także roboczego obciążenia statycznego kręgosłupa, gdy nie jest to przeplatane aktywnością fizyczną.
Duże znaczenie mają indywidualne cechy kształtu struktur kostnych i chrzęstnych, a także wszelkie wady tkanki łącznej, dlatego kluczowa jest także dziedziczność.
Bibliografia:
Pengfei Yu, Feng Mao, Jingyun Chen, Xiaoying Ma, Yuxiang Dai, Guanhong Liu, Feng Dai i Jingtao Liu; Charakterystyka i mechanizmy resorpcji w przepuklinie dysku lędźwiowego, Arthritis Research & Therapy, sierpień 2022.