Z czasem zdasz sobie sprawę, że twoi rodzice zrobili dla ciebie wszystko, co mogli. Daje się tyle, ile się da. Człowiek postępuje tak, jak go nauczono.

Z biegiem czasu zdajesz sobie sprawę, że niektóre banalne rady, które ci udzielono, są prawdziwe. Ale każdy musi iść swoją drogą, wyciągnąć wnioski i się upewnić.

Z biegiem czasu zdajesz sobie sprawę, że być może nie ma wiecznej miłości, ale więź z rodzicami jest silniejsza i bezwarunkowa. Z biegiem czasu zaczynasz rozumieć, co czuli. Ale przyszedł czas, aby najpierw przejść przez młodość i latać z szaloną głową.

Rozumiesz, ile miłości do ciebie mieli i ile wysiłku włożyli. Przestajesz obwiniać, uczysz się odwzajemniać miłość, bo życie jest krótkie, a stara, pomarszczona dłoń była tą, która głaskała Twoje czoło, gdy byłeś chory.

To była kobieta, która pierwszego dnia szkoły wysłała cię ze łzami w ukryciu, cieszyła się, gdy szliście, była dumna z pierwszego kroku i nakleiła Twoje rysunki na lodówkę.

Czasami rozumiemy tak wiele tylko wtedy, gdy wchodzimy w ich buty. Ponieważ istnieją uczucia, które tylko rodzic może zrozumieć. Kocham ich!