W 2015 roku w Europie żyło około 419 000 osób z zespołem Downa.

Na 10 000 noworodków przypadało średnio 5,7 przypadków tego zespołu, ale liczba ta stale maleje.

„Diagnostyka prenatalna” obejmuje szereg badań, które wykonywane są w czasie ciąży i służą ocenie stanu zdrowia płodu.

Wiele kobiet, gdy dowiadują się o uszkodzeniu płodu, decyduje się na aborcję.

Jak podają portale naukowe, taką decyzję, dla wielu moralnie nie do przyjęcia, najczęściej uzasadniają rodzice opieką nad dzieckiem, które nie miałoby szansy na „normalne” życie.

Z praktyką aborcji dzieci z chorobami genetycznymi posunęli się najdalej na Islandii.

W tym kraju ponad 80 proc. kobiet w ciąży poddawanych jest diagnostyce prenatalnej i w przypadku stwierdzenia uszkodzeń płodu, prawie wszystkie decydują się na przerwanie ciąży.

Islandzkie prawo dopuszcza aborcję nawet po 16. tygodniu ciąży, jeśli nienarodzone dziecko ma zespół Downa lub podobny zespół.

Objawy zespołu Downa mogą się różnić od łagodnych do ciężkich. Zwykle rozwój psychiczny i fizyczny osób z tym zespołem jest wolniejszy w porównaniu do osób, które na to schorzenie nie cierpią.

Upośledzenie umysłowe to niepełnosprawność ograniczająca zdolności intelektualne i rozwój zachowań adaptacyjnych. Większość osób z zespołem Downa ma IQ mieszczące się w zakresie łagodnego do umiarkowanego upośledzenia umysłowego.

U takich osób rozwój umiejętności językowych i motorycznych jest utrudniony.

Niektóre z typowych fizycznych objawów zespołu Downa to: spłaszczona twarz z rosnącym nachyleniem w kierunku oka, krótka szyja i nienormalnie ukształtowane płatki uszu, głęboka bruzda na dłoni, białe plamki na tęczówce oka, małe dłonie i stopy …

Śledź nas na naszym I strona I konto.